Do zlewki zawierającej 35,0 cm3 wodnego roztworu substancji A dodawano kroplami wodny roztwór substancji B, stale mierząc pH otrzymywanej mieszaniny. Uzyskano następujący wykres zależności mierzonego pH od objętości dodanego roztworu substancji B:

Korzystając z wykresu, ustal, ile cm3 roztworu substancji B należy użyć, aby przereagowała ona całkowicie z substancją A zawartą w 35,0 cm3 roztworu.

Do zlewki zawierającej 35,0 cm3 wodnego roztworu substancji A dodawano kroplami wodny roztwór substancji B, stale mierząc pH otrzymywanej mieszaniny. Uzyskano następujący wykres zależności mierzonego pH od objętości dodanego roztworu substancji B:

Korzystając z wykresu, określ, jaką barwę przyjmie fenoloftaleina w roztworze otrzymanym przez zmieszanie 35,0 cm3 roztworu substancji A z 40,0 cm3 roztworu substancji B.

Do zlewki zawierającej 35,0 cm3 wodnego roztworu substancji A dodawano kroplami wodny roztwór substancji B, stale mierząc pH otrzymywanej mieszaniny. Uzyskano następujący wykres zależności mierzonego pH od objętości dodanego roztworu substancji B:

Spośród podanych poniżej wzorów wybierz wzór związku, który w opisanym doświadczeniu mógł być substancją A, oraz wzór związku, który mógł być substancją B.

Przeprowadzono doświadczenie, którego przebieg ilustruje poniższy schemat.

Początkowo roztwory w probówce I i II były fioletowe. Po dodaniu do nich odczynnika X zaobserwowano, że w obu probówkach roztwory zmieniły barwę.

a) Spośród poniższych wzorów wybierz i podkreśl wzór odczynnika X, który dodano do obu probówek.

b) Uzupełnij poniższą tabelę, wpisując numery probówek (I lub II), w których zaobserwowano opisane zmiany.

c) Określ czynnik, który spowodował różny przebieg reakcji odczynnika X z jonami manganianowymi(VII) w obu probówkach.

Zgodnie z teorią Brönsteda kwas i sprzężona z nim zasada różnią się o jeden proton, przy czym im silniejszy jest kwas, tym słabsza jest sprzężona z nim zasada.

a) Uzupełnij poniższą tabelę, wpisując wzory brakującej sprzężonej zasady i brakującego sprzężonego kwasu.

b) Korzystając z zamieszczonej powyżej informacji, wskaż najsłabszą spośród następujących zasad:

Zmierzono pH wodnych roztworów czterech soli o stężeniu

i wyniki zestawiono w poniższej tabeli

Na podstawie: A. Hulanicki, Reakcje kwasów i zasad w chemii analitycznej, Warszawa 1992

a) Uszereguj kwasy RCOOH, R1COOH, R2COOH od najsłabszego do najmocniejszego.
b) Napisz w formie jonowej skróconej równanie reakcji hydrolizy soli o wzorze R2COONa.

W probówkach 1–4 znajdują się (w nieznanej kolejności) wodne roztwory następujących substancji:

W celu zidentyfikowania zawartości probówek zbadano odczyn wodnego roztworu każdej soli oraz zmieszano kolejno ze sobą roztwory z poszczególnych probówek. Wyniki przeprowadzonych doświadczeń zapisano w poniższej tabeli.

a) Korzystając z powyższej informacji, napisz wzory substancji znajdujących się w probówkach 1–4.
b) Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji, które umożliwiły identyfikację substancji znajdującej się w probówce 3.

Rozpuszczalność substancji trudno rozpuszczalnej charakteryzują dwie wielkości:
– iloczyn rozpuszczalności (KSO), który opisuje stan równowagi między osadem trudno rozpuszczalnej substancji a stężeniem jej jonów w roztworze
– rozpuszczalność molowa (S), która wyrażona jest stężeniem molowym substancji w jej roztworze nasyconym.

Wartości liczbowe podane są dla temperatury 25 °C.

Na podstawie: J. Sawicka, A. Janich-Kilian, W. Cejner-Mania, G. Urbańczyk, Tablice chemiczne, Gdańsk 2002

Korzystając z powyższej informacji, napisz wzór wodorotlenku, który jest lepiej rozpuszczalny w wodzie, oraz napisz, czy dokonując tego wyboru, należało porównać wartości rozpuszczalności molowych, czy też wartości iloczynów rozpuszczalności substancji.

Tlenki o podanych wzorach:

różnią się zachowaniem wobec wody, kwasów i zasad.

Określ charakter chemiczny tlenku cynku. Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji tego tlenku z kwasem solnym oraz wodnym roztworem wodorotlenku sodu, wiedząc, że w jednej z tych reakcji powstaje związek kompleksowy o liczbie koordynacyjnej równej 4.

Zgodnie z teorią Brönsteda reakcje typu kwas-zasada polegają na przeniesieniu protonu z kwasu do zasady. Układ składający się z kwasu i powstającej z niego przez odłączenie protonu zasady nazywa się sprzężoną parą kwas-zasada.

Dla przemiany przedstawionej równaniem:

napisz wzory kwasów i wzory zasad, które w tej reakcji tworzą sprzężone pary.

Reakcja sodu z wodą zachodzi natychmiast po wprowadzeniu metalu do wody. Reakcja siarki z tlenem wymaga ogrzania siarki w celu zapoczątkowania procesu. Obydwie opisane przemiany są egzotermiczne.

a) Napisz w formie cząsteczkowej równanie procesu, który ma niższą energię aktywacji.

b) Wykonaj wykres ilustrujący zmiany energii reagentów podczas przebiegu jednej z opisanych w informacji reakcji. Zaznacz na wykresie odcinek odpowiadający energii aktywacji.

Do trzech probówek zawierających wodny roztwór siarczanu(VI) sodu (Na2SO4) dodano wodne roztwory trzech różnych soli. Do probówki I dodano roztwór chlorku strontu (SrCl2), do probówki II roztwór chlorku wapnia (CaCl2), a do probówki III roztwór chlorku baru (BaCl2). Objętości i stężenia molowe wszystkich roztworów były jednakowe. We wszystkich probówkach zaobserwowano strącenie osadu.

Iloczyny rozpuszczalności soli wynoszą odpowiednio:

Napisz, w której probówce stężenie jonów siarczanowych(VI) jest największe.

Do wodnego roztworu siarczanu(VI) żelaza(III) dodawano wodny roztwór wodorotlenku sodu do momentu całkowitego wytrącenia osadu (reakcja I). Osad oddzielono i wyprażono, otrzymując brunatnoczerwony proszek (reakcja II).

a) Napisz w formie cząsteczkowej równania zachodzących reakcji.
b) Podaj, jaką metodę rozdzielenia mieszaniny należało zastosować, aby wydzielić osad (powstały w reakcji I) z mieszaniny reakcyjnej.

Zaprojektuj dwuetapową metodę otrzymywania węglanu wapnia przebiegającą według
schematu:

jeśli dysponujesz tlenkiem wapnia, kwasem solnym i wodnym roztworem odpowiedniego
węglanu.

a) Napisz wzory lub podaj nazwy reagentów oznaczonych na schemacie numerami 1 i 2.
b) Napisz w formie jonowej odpowiednie równania reakcji.

Poniższa tabela przedstawia barwy wybranych wskaźników w zależności od pH roztworów.

Do wodnego roztworu wodorotlenku sodu dodano niewielką ilość jednego ze wskaźników, a następnie intensywnie mieszając, dodawano kroplami kwas solny. Początkowo w roztworze wskaźnik miał barwę granatową. Podczas wkraplania kwasu mieszanina przybrała najpierw kolor zielony, a po dodaniu nadmiaru kwasu, roztwór zabarwił się na kolor żółty.

Napisz, którego wskaźnika (I, II lub III) użyto w opisanym doświadczeniu.