Dwa pierwiastki X i Z tworzą związek chemiczny. Pierwiastek X znajduje się w 2. okresie i 14. grupie. W stanie podstawowym atomy pierwiastka Z mają konfigurację elektronową

Stosunek masowy pierwiastka X do pierwiastka Z w opisanym związku jest równy 3 : 8.

a) Napisz wzór sumaryczny związku, który opisano w informacji, a następnie podaj typ hybrydyzacji

atomu pierwiastka X tworzącego opisany związek oraz określ budowę przestrzenną (liniowa, trójkątna, tetraedryczna) cząsteczki tego związku.

b) Podaj liczbę wiązań typu σ i liczbę wiązań typu π występujących w cząsteczce opisanego związku chemicznego.

Do 41,00 cm3 wodnego roztworu wodorotlenku sodu o gęstości

ale o nieznanym stężeniu, dodano nadmiar roztworu siarczanu(VI) miedzi(II) (reakcja I). Po odsączeniu osad wyprażono do stałej masy, otrzymując 10,00 g tlenku miedzi(II) (reakcja II). Opisane przemiany ilustrują poniższe równania.

Oblicz w procentach masowych stężenie roztworu wodorotlenku sodu użytego do przeprowadzenia reakcji I.

Tlenek węgla(II) jest stosowany w produkcji wielu metali, np. żelaza, co opisuje poniższy schemat.

Dobierz i uzupełnij współczynniki stechiometryczne w poniższym schemacie oraz podaj stosunek masowy substancji pełniącej funkcję utleniacza do substancji pełniącej funkcję reduktora.

Związek między mocą kwasu Brønsteda i sprzężonej z tym kwasem zasady w roztworach wodnych przedstawia zależność:

Ka · Kb = Kw

gdzie Ka oznacza stałą dysocjacji kwasu, Kb stałą dysocjacji sprzężonej zasady, a Kw iloczyn jonowy wody.

Zaznacz poprawne dokończenie zdania.
Najsłabszą spośród następujących zasad:

jest

Poniżej przedstawiono informacje o efektach energetycznych reakcji przeprowadzonych w dwóch odrębnych układach I i II.

Uzupełnij poniższe zdania, podkreślając właściwe określenie w każdym nawiasie.

Reakcja zachodząca w układzie I (wymaga / nie wymaga) dostarczenia energii, ponieważ jest procesem (egzoenergetycznym / endoenergetycznym).
Ogrzanie w warunkach izobarycznych układu II, który osiągnął stan równowagi, spowoduje (wzrost / spadek) wydajności otrzymywania amoniaku.

W celu zbadania aktywności miedzi, cynku, żelaza i srebra przeprowadzono dwa doświadczenia zilustrowane poniższym schematem.

Napisz, co zaobserwowano podczas doświadczenia 1. w probówkach I–III, lub zaznacz brak objawów reakcji.

W celu zbadania aktywności miedzi, cynku, żelaza i srebra przeprowadzono dwa doświadczenia zilustrowane poniższym schematem.

Napisz w formie jonowej skróconej równania reakcji zachodzących podczas doświadczenia 2. lub zaznacz, że w danej probówce reakcja nie zachodzi.

W celu zbadania aktywności miedzi, cynku, żelaza i srebra przeprowadzono dwa doświadczenia zilustrowane poniższym schematem.

Po wyjęciu płytek z roztworów siarczanu(VI) miedzi(II) i azotanu(V) srebra, wysuszeniu i zważeniu, okazało się, że masa niektórych płytek zmieniła się.

Wskaż płytkę, która w obu doświadczeniach zwiększyła swoją masę, podając nazwę lub symbol metalu, z którego ją wykonano.

Próbkę stopu glinu z magnezem o masie 10,00 gramów roztworzono w kwasie solnym. Podczas tego procesu przebiegły reakcje opisane równaniami:

Wydzielony podczas reakcji wodór zajął objętość 11,85 dm3 (w przeliczeniu na warunki normalne).

Oblicz skład tego stopu w procentach masowych.

Wskazówki:

• Nie każdy metal reaguje z kwasem, szczególnie należy uważać na metale szlachetne, takie jak srebro, złoto, miedź i inne o dodatnim potencjale elektrochemicznym.
• Kwasy utleniające z metalami szlachetnymi reagują nietypowo, często popełniany błąd przez uczniów. 
• W zadaniach z dwoma równaniami reakcji możemy spodziewać się układu równań, jednak to nie jest reguła!

Uzupełnij poniższą tabelę, wpisując wartości stałej dysocjacji kwasów beztlenowych wybranych niemetali 16. i 17. grupy układu okresowego.

Wskaż czynnik (elektroujemność albo wielkość promienia atomu połączonego z atomem wodoru), który decyduje o mocy kwasów beztlenowych pierwiastków należących do tej samej grupy i kwasów beztlenowych pierwiastków należących do tego samego okresu. Oceń wpływ wybranego czynnika na moc kwasu.

Na podstawie: A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2004.

Dokończ zdanie, zaznaczając wniosek A. albo B. i jego uzasadnienie 1. albo 2.

Jeśli do kwasu fluorowodorowego dodamy kryształek fluorku potasu, to po jego rozpuszczeniu pH roztworu …

Oblicz pH wodnego roztworu kwasu fluorowodorowego HF, wiedząc, że stopień dysocjacji kwasu w tym roztworze wynosi 3,0%. Wynik podaj z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.

Przeprowadzono doświadczenie zilustrowane poniższym schematem.

Zarówno w probówce I, jak i w probówce II zaobserwowano zanik osadu i powstanie roztworu.

Zaznacz poprawne dokończenie zdania.

Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia można stwierdzić, że wodorotlenek glinu
A. nie reaguje ani z kwasem, ani z zasadą, bo jest rozpuszczalny w wodzie.
B. reaguje tylko z kwasem i dlatego ma właściwości zasadowe.
C. reaguje tylko z zasadą i dlatego ma właściwości kwasowe.
D. reaguje zarówno z kwasem, jak i z zasadą i dlatego ma właściwości amfoteryczne.

W probówkach I, II i III przeprowadzono doświadczenie, w którym badano wpływ środowiska na redukcję jonów

Dysponowano wodnymi roztworami:
– azotanu(III) sodu
– siarczanu(VI) sodu
– kwasu siarkowego(VI)
– wodorotlenku sodu.

Stwierdzono, że w probówce I nastąpiło odbarwienie fioletowego roztworu. W probówce III jon manganianowy(VII) zredukował się do związku, w którym mangan przyjmuje stopień utlenienia IV.

Uzupełnij schemat doświadczenia, wpisując nazwy lub wzory użytych odczynników wybranych z podanej powyżej listy.

W probówkach I, II i III przeprowadzono doświadczenie, w którym badano wpływ środowiska na redukcję jonów

Dysponowano wodnymi roztworami:
– azotanu(III) sodu
– siarczanu(VI) sodu
– kwasu siarkowego(VI)
– wodorotlenku sodu.

Stwierdzono, że w probówce I nastąpiło odbarwienie fioletowego roztworu. W probówce III jon manganianowy(VII) zredukował się do związku, w którym mangan przyjmuje stopień utlenienia IV.

Napisz, co zaobserwowano podczas tego doświadczenia w probówkach II i III.